ابوالفضل دلاوری ، استاد داشگاه در گفت و گو با خبر باز :
در جریان انتخابات های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰، اراده ای آشکار و به نسبت قبل جدی تر برای ایجاد یکپارچگی سیاسی خود را نشان داد. پیامد یکدستی مذکور چه بوده است؟
- جناحی که در صدد یکپارچه سازی قدرت برآمده است به علل رویکرد حذف گرایانه و ریزش های پی درپی حامیان و متحدانش طی سه دهه اخیر، تا حدود زیادی از سرمایه های سیاسی و مدیریتی خالی شده و ظرفیت و توانائی چندانی برای طراحی و اجرای سیاست های مناسب برای حل مسائل اجتماعی ندارد .
- قدرت سیاسی با تمرکز روی استراتژی کنترل و محدودسازی فضا، فرصت چندانی هم به بروز و ظهور اعتراضات اثربخش نخواهد داد.
- یکپارچه شدن قدرت و سترونی عرصه سیاسی در شرایط فعلی به سود فرایند تحولات درون جوش و آرام سیاسی در آینده ایران نیست زیرا نیروهای منتقد و مصلح درون و حاشیه حکومت را بیش از پیش حاشیه ای و بلااثر می سازد و فضا را قطب بندی و رادیکالتر می کند.
- تجربیات یک سال گذشته بیانگر آن است که ما بیشتر شاهد تشدید ناکارآمدی در اثر ضعف سرمایه های سیاسی و مدیریتی جریان حاکم و در عین حال دوقطبی شدن شدید فضای کلی سیاسی شده ایم.
- شواهد میدانی در صحنه سیاسی امروز ایران حاکی از آن است که نیروهای میانه به حاشیه رانده شده اند و نیروهای تندرو هم در بخش های عمده ای از حکومت و هم در میان مخالفان و منتقدان میداندار شده اند.
- قدرت متقاعد سازی و زبان و گفتار دولتمردان جدید چه در سیاست داخلی و چه سیاست خارجی برای توجیه وضعیت موجود بسیار ضعیف است و بیشتر بیانگر کم اطلاعی و ساده سازی مسائل پیچیده اقتصادی و اجتماعی و سیاسی موجود از سوی آنان . برای مثال در جریان مناقشات بر سر پیامدهای حذف ارز ترجیحی، توضیحات و توجیهات مقامات و مدیران ارشد کشور بسیار ضعیف و به نوبه خود عامل تشدید تنش ها و نارضایتی مردم بود.
- اصلاح طلبان میانه رو منفعل تر شده اند. محافظه کاران میانه رو و سنتی نیز حضور چندانی نه فقط در میدان سیاسی که حتی در فضای رسانه ای ندارند. آن ها نیز به حاشیه رانده شده اند. خلاصه این که نیروهای میانه رو اعم از پوزیسیون و اپوزیسیون یا محافظه کار و اصلاح طلب فضا را به تدریج از دست می دهند و درعمل رادیکال ها و تندروهای دو سوی منازعه بر فضای سیاسی و رسانه ای مسلط شده اند. اما حاشیه نشینی میانه روهای اصلاح طلب و اصولگرا ، زنگ خطری است که باید جدی گرفت.
متن کامل گفت و گو را اینجا بخوانید
:
۲۱۲۱۶
جناحی که در صدد یکپارچه سازی قدرت برآمده است به علل رویکرد حذف گرایانه و ریزش های پی درپی حامیان و متحدانش طی سه دهه اخیر، تا حدود زیادی از سرمایه های سیاسی و مدیریتی خالی شده و ظرفیت و توانائی چندانی برای طراحی و اجرای سیاست های مناسب برای حل مسائل اجتماعی ندارد .
