فرمول شادی | راهکاری برای رسیدن به زندگی شاد و پرثمر

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حجت‌الاسلام حسین تقی‌پور، از اساتید و پژوهشگران حوزه علمیه استان مازندران در سلسله مباحثی به بیان «راه‌های ایجاد نشاط و شادابی از نگاه اسلام» پرداخت که با عنوان «فرمول شادی» در شماره‌های گوناگون تقدیم شما فرهیختگان می‌شود.

الگوهای موفق؛ کلید رسیدن به زندگی شاد و پرثمر

بنابر روایت حوزه، یکی از راه‌های مؤثر برای دستیابی به نشاطی سازنده و پایدار چه در سطح فردی، چه خانوادگی و اجتماعی، مطالعه و تأمل در زندگی عالمان دین، دانشمندان و شخصیت‌های برجسته‌ای است که با صبر، تلاش و ایمان، خدمات ارزشمندی به جامعه انسانی و دینی ارائه داده‌اند. این الگوهای الهام‌بخش، مسیر رسیدن به زندگی شاد و پویا را هموار می‌سازند.

مطالعهٔ زندگی این بزرگان نشان می‌دهد که پایان دنیا با شکست معنا نمی‌یابد. اگر در زندگی ناکامی رخ دهد، اگر فرزندی با مشکلی مواجه شود، اگر اقساط عقب بیفتد یا در مقایسه با هم‌سن‌وسالان احساس عقب‌ماندگی ایجاد شود، باید یادآور شد که زندگی همچنان ادامه دارد. سرگذشت این افراد آشکار می‌کند که موفقیت هرگز با راحتی و تن‌آسایی به دست نمی‌آید.

برای نمونه، دربارهٔ حاج قاسم سلیمانی نقل شده است که موفقیت او حاصل سال‌ها مجاهدت، صبر، رنج و تحمل بود. او حتی زمانی که از نظر جسمی ناتوان بود، با وجود درد و مصرف دارو، مسئولیت‌های خود را ترک نمی‌کرد و در جلسات حضور می‌یافت.

گاه هنگامی که توان ایستادن یا نشستن نداشت، دراز می‌کشید و جلسه را اداره می‌کرد و در همان حال نقشهٔ شکست دشمنان را طراحی می‌کرد. مطالعهٔ چنین زندگی‌هایی روشن می‌سازد که شکست پایان راه نیست و لازم است پس از هر زمین‌خوردن دوباره برخاست و مسیر را ادامه داد.

این آموزه برای همهٔ اقشار جامعه مفید است؛ چه دانشجو، چه طلبه، کارآفرین، سیاست‌مدار یا هر فرد دیگری. زمین خوردن پایان کار نیست؛ مهم آن است که دوباره برخیزیم، خود را بتکانیم و با تصمیمی تازه راه را ادامه دهیم.

تجربهٔ زندگی بزرگان ثابت می‌کند که مسیر موفقیت آکنده از دشواری است، اما صبر، پایداری و امید به پیروزی نهایی انسان را آرام می‌کند و او را از اضطراب و اندوه دور می‌سازد.

عالمان بزرگ همواره توصیه کرده‌اند که «زندگی‌نامهٔ علما را بخوانید». مطالعهٔ سرگذشت شخصیت‌های برجسته‌ای چون پروفسور سید محمود حسابی نشان می‌دهد که رسیدن به قله‌های علمی و اخلاقی هرگز آسان نبوده است.

استاد حسابی، پدر فیزیک ایران، با وجود بیماری و مشکلات بسیار، از وطن و ایمان خود دست نکشید و الگویی روشن از عشق به میهن و پایداری در مسیر علم و اخلاق ارائه کرد.

این سرگذشت‌ها یادآور می‌شود که پدیدهٔ «فرار مغزها» تنها نتیجهٔ شرایط بیرونی نیست؛ گاهی بی‌صبری، بی‌بصیرتی یا کم‌رنگ شدن حس وطن‌دوستی نیز در آن نقش دارد.

مطالعهٔ زندگی انسان‌های موفق نشان می‌دهد که هیچ موفقیتی یک‌شبه به دست نمی‌آید. گاه از بیرون چنین تصور می‌شود که فردی ناگهان به جایگاهی بلند رسیده است، اما در واقع پشت هر موفقیتی سال‌ها تلاش، صبر و تحمل سختی نهفته است. بنابراین ضروری است برای افزایش صبر، آرامش و نشاط درونی، به‌طور منظم زندگینامهٔ بزرگان مطالعه شود؛ چه در قالب کتاب و چه نسخهٔ الکترونیکی در تلفن همراه.

نمونهٔ دیگری از این بزرگان، آلبرت اینشتین است. او پس از ارائهٔ نظریه‌های فیزیکی خود، هنگامی که دریافت از دانش او برای ساخت سلاح و کشتار مردم استفاده شده است، دچار اندوهی عمیق شد. در نامه‌هایی که میان او و برخی علمای دینی، از جمله آیت‌الله بروجردی، رد و بدل شد، به این اندوه اشاره کرد و بیان داشت که از رنج ناشی از سوءاستفاده از دانش خود متأثر است.

چنین سرگذشت‌هایی نشان می‌دهد که علم بدون اخلاق نمی‌تواند آرامش انسان را تضمین کند و حتی بزرگ‌ترین دانشمندان نیز دغدغهٔ وجدان و انسانیت دارند.

نمونه‌ای دیگر، زندگی سید حسن نصرالله است. او بیش از سی سال از عمر خود را در مبارزه و مجاهدت گذراند و در سخت‌ترین شرایط امنیتی زندگی کرد. شب‌ها چندین بار محل اقامت او تغییر می‌کرد تا دشمنان نتوانند او را ترور کنند.

با وجود این دشواری‌ها، از آرمان و ایمان خود دست نکشید و تشکیلاتی کوچک را به سازمانی قدرتمند و اثرگذار تبدیل کرد. در زندگی او چهار ویژگی برجسته دیده می‌شود: شجاعت، درایت، صبر و توکل. این چهار ویژگی عامل آرامش، استقامت و نشاط درونی هستند.

در نتیجه، برای دستیابی به نشاط فردی و اجتماعی، لازم است زندگی بزرگان با دقت مطالعه شود. این مطالعه واقعیت‌های تلخ شکست و سختی را آشکار می‌کند، اما در عین حال راه برخاستن، مقاومت در برابر نابرابری‌ها و مبارزه با بی‌عدالتی را نیز می‌آموزد. حاصل چنین آگاهی‌ای آن است که انسان پس از شکست دچار یأس نمی‌شود و احساس ناتوانی نمی‌کند، بلکه با امیدی تازه و اراده‌ای استوار به مسیر زندگی بازمی‌گردد.

الگو گرفتن از زندگی عالمان و شخصیت‌های برجسته، یکی از راه‌های مؤثر برای رسیدن به نشاطی عمیق و پایدار در زندگی فردی و اجتماعی است.