جواد مرشدی : پس از انتخاب رئیسی به نظر می رسید قوه مققنه ومجریه یکدست شده و در پیشبرد امور موفقیت های لازم را کسب خواهند کرد، نظریه ای که در عمل تقریبا خلاف آن ثابت شد و چند تن از وزرای رئیسی یکی پس از دیگری در مقام استیضاح نمایندگان قرار گرفتند و اکر نبود ، حمایت شخص قالیباف و هیات رئیسه مجلس از دولت رئیسی ، شاید، رکورد استیضاح ها و رای عدم اعتمادها در همین یک سال به نام دولت سیزدهم ثبت می شد اما باوجو چنین حمایت کارسازی ، بازهم مناسبات مجلس انقلابی و دولت انقلابی ، تنش آلود است و موضع گیرهای انتقادی پرشمار نمایندگان و آمار بالای «سوال« و «تذکر» ها ، گویای این واقعیت است که «ماه عسل» دو قوه اصولگرا به پایان رسیده و خیلی زود ، وارد دوره «طلاق عاطفی» شده اند.
محمدرضا میرتاج الدینی که سابقه معاونت پارلمانی ریاست جمهوری در دولت احمدی نزاد را در کارنامه خود دارد و اکنون در مجلس یازدهم از حامیان پر و پا قرص دولت سیزدهم است در گفت و گو با خبر باز تاکید می کند که برای رفع چالش های کنونی مجلس و دولت ، وزرا ارتباطاتشان را با نمایندگان تقویت کنند و نمایندگان هم محدودیت های وزرا را درک کنند.
گفت و گوی خبر باز با میرتاج الدینی را بخوانید:
یک سال از شروع به کار دولت سیزدهم می گذرد، عملکرد دولت رئیسی را در این مدت چگونه ارزیابی می کنید؟
همه دولت‌ها از زمان آقای خاتمی گرفته تا دولت آقای احمدی نژاد و آقای روحانی و حتی آقای رئیسی، هیچ کدام با یک برنامه مدون نیامدند و برنامه‌های تبلیغاتی و شعاری دادند و وقتی کار را شروع کردند تازه برنامه هایی را تدوین کردند . آنان برنامه از پیش تدوین شده نداشتند. برای همین ما باید به برنامه‌های ثابت کشور تاکید کنیم و به آن اصرار کنیم و دولت‌ها باید برنامه‌های اجرایی خودشان را در بستر برنامه‌های ۵ ساله ارائه کنند.
همه رؤسای جمهور در زمان انتخابات وعده‌های متعددی می دهند، در یک سال گذشته ، چقدر از وعده‌های انتخاباتی رئیسی محقق شده است؟
ایشان بر مردمی بودن تاکید کرده بود که نشان داد، بر ساده زیست بودن دولت مردان و خودش نظر دارد. در خصوص حل مشکلات اقتصادی گام‌هایی برداشته ولی هنوز به آن هدفی که اعلام کرده نرسیده است.
برخی کارشناسان معتقدند در حوزه اقتصاد اگر چه باید آزاد سازی قیمت ها انجام می شد، ولی دولت ابتدا باید زیرساخت‌ها را آماده می کرد و برنامه مدون اقتصادی کارآمدی ارائه می داد و بعد جراحی اقتصادی را شروع می کرد،اما ...
من فکر می کنم کار آقای رئیسی را باید در اینجا تحسین کرد، چون زیرساخت‌ها را دولت قبلی که دولت تکنوکرات بود آماده نکرده بود و همه معتقد هستند که روش ارز ترجیحی روش غلطی است، آن هایی که مدعیان اقتصاد دانی و تکنوکراتی بودند چرا زیرساخت‌ها را آماده نکردند و این کار را برای دولت بعد گذاشتند؟ آقای رئیسی هم اگر می خواست حرکت پوپولیستی انجام دهد می توانست این مسیر را ادامه دهد و آن موقع این مشکلات و فقر بیشتر می شد و دیگر قابل حل نبود.
عرض من این است که ایشان هم بهتر نبود اندکی با تامل ...
آقای رئیسی شهامت به خرج داد و کارش را شروع کرد و یک دولت جهادی - انقلابی باید این کار را می کرد و طبیعی است که کار بزرگ، یکسری مشکلاتی به همراه داشته باشد و این را هرکس دیگری هم که اجرا می کرد این مشکلات را داشت ولی ایشان توانستند این را مدیریت کنند و گرانی هم ناشی از این مسئله نیست، اگر ما ۵ عامل برای گرانی بشماریم یکی از آن ها این مسئله است.
چهار عامل دیگر چیست؟
یکی از چهار عامل نوسانات قیمت در جهان، دیگری نوسانات ارزی، دیگری، هر سال جدید یک تورم انتزاعی دارد مثل افزایش حقوق و حجم نقدینگی که در کشور شکل گرفته و ما می بینیم این دولت هر ماه حدود ۱۲ تا ۱۵ هزار میلیارد تومان سر رسید اوراق مشارکت و سود آن را می دهد و این ها عوامل تورم هستند.
در حوزه سیاست خارجی ایشان و اصولگرایان معتقد هستند که ما به احیای برجام کار نداشته باشیم و اقتصاد را به همین شکلی که هست اداره کنیم، با توجه به وعده‌های ایشان فکر می کنید چنین چیزی محقق می شود؟
ایشان در سیاست خارجی هم به نظر من موفق عمل کرده است، رابطه با همسایه‌ها را بیشتر کرد، شما تعداد سفرهای دیپلماتیک آقای رئیس جمهور و وزرا و نخست وزیران کشورهای همسایه را در یکی دو ماه گذشته ببینید، سفرهای خود آقای رئیسی حاکی از این است که یک دیپلماسی با نشاط و پر تحرک را داشته اند و ارتباط با کشورهای همسایه تقویت شده است، ارتباط با کشور چین و روسیه قوی‌تر شده و از موضع یک کشور مستقل و پایاپای ارتباطمان رابا این کشورها تقویت کرده ایم. از این جهت اگر ما ارتباط با همسایگان و کشورهای منطقه و آسیا را تقویت کنیم می توانیم حوزه اقتصاد را منهای برجام ادراه کنیم و پیش ببریم. من نمی گویم همه مشکلات حل می شود چون بالاخره تحریم‌ها ، موانعی را برای ما ایجاد کرده است اما کشور ما هم با تدبیر و برنامه ریزی درست و با ارتباط با کشورهای همسایه و کشورهای منطقه با گسترش اقتصادی و تجاری می تواند یک بخشی از این مشکلات را حل کند، شرکت و حضور در پیمان شانگهای و همینطور در کنار پیمان بریکس قرار گرفتن جایگاه اقتصاد ما را بالا می آورد.
با ورود رئیسی به «پاستور»، پیش فرض این بود که به دلیل یکدست شدن حاکمیت و همسویی جناحی مجلس و دولت ، ارتباط دو قوه ، بسیار خوب و هم افزا خواهد شد اما اکنون با توجه به موضع گیری هی انتقادی پرتعداد نایندگان و درخواست استیضاح های پرشمار ، برداشت متفاوتی از مناسبات دو قوه وجود دارد. ارزیابی شما از میزان تعامل دو قوه چیست ؟
رابطه اوایل خیلی بود، بالاخره دولت و مجلس با هم همسو هستند اما یک مقدار در تعامل بین مجلس و دولت رضایت کامل وجود ندارد و کاستی‌هایی وجود دارد که البته این هم سیاسی نیست و بیشتر ارتباطی و مسائل اجرایی و عملکردی وزر ا است، مجلس انتظار دارد دولت در رفع مشکلات سریع‌تر عمل کند و از آن طرف هم کثرت کارها و فشار کاری باعث می شود که وقت وزرا محدود باشد و نتوانند همه جا به همه مسائل ورود کنند، این ها عواملی است که باعث شده یک مقدار تعامل پایین آید و من چون هم در مجلس و هم در دولت بودم علت‌هایش را می دانم.
:
-
مردم حق دارند نگران آینده باشند / انتقاد تند و بی سابقه قالیباف از ناکارآمدی دولت رئیسی
-
نماینده مجلس : وقتی استاندار ، تلفن نماینده را جواب نمی‌دهد ، تعامل معنایی ندارد
-
نماینده مجلس : وزرا حرف ما را دیگر نمی‌شنوند / جلسات را علنی کنید تا مردم ببینند نماینده‌ها چه می‌کنند
-
انتقاد تند ذوالنوری از رئیسی / حرکت دولت مانند حرکت کسی است که روی تردمیل می دود و مسافتی طی نمی شود / نمایندگان هر روز با انتقاد و پرخاش مردم مواحهند
-
صدای اعتراض فریدون عباسی هم بلند شد / هرچه می گوییم شما در این مذاکرات درباره چه چیزی صحبت می کنید ، پاسخ دقیقی نمی شنویم
به عنوان کسی که در هر دو حوزه مجلس و دولت فعالیت داشته است برای بالابردن این تعامل چه راهکاری ارائه می دهید؟
بخشی از ایراد ، متوحه دولتمردان است که باید معاونت‌های پارلمانی‌شان کارهایشان را تقویت کنند ،خود وزرا هم باید ارتباط شان با نمایندگان را تقویت کنند ، از این طرف ما نماینده‌ها هم باید انتظارات مان در حد ظرفیت‌های موجود در دولت و توان و وقت وزرا باشد.
این عملکرد ضعیف وزرا به نحوه رای اعتماد گرفتن آن ها بر نمی گردد؟ یعنی چون نمایندگان مجلس به رئیسی به عنوان یک انقلابی اعتماد داشتند ، کارنامه وزرای پیشنهادی را با دقت لازم بررسی نکردند و رای باعماد بدون آگاهی کامل از ظرفیت وزرایپیشنهادی دادند و ...
من کلمه ضعیف را به کار نمی برم. معمولا یکی دو سال اول دوره تثبیت دولت است و ارزیابی وزرا هم در همه دولت‌ها یک امر عادی است و آقای رئیسی هم اینها را ارزیابی می کند و نسبت به تقویت کابینه خودش هر وقت صلاح بداند ، اقدام خواهند کرد ، این یک امر غیر معمولی نیست که ما بخواهیم مجلس یا دولت را از این جهت سرزنش کنیم، آنها یک کاری را با شناخت اولیه افراد پس از بررسی و ارزیابی آنها شروع می کنند منتهی در عمل ممکن است بعضی از آنها نمره قابل قبولی نداشته باشند.
۲۱۲۱۲
رابطه اوایل خیلی بود، بالاخره دولت و مجلس با هم همسو هستند اما یک مقدار در تعامل بین مجلس و دولت رضایت کامل وجود ندارد و کاستی‌هایی وجود دارد که البته این هم سیاسی نیست و بیشتر ارتباطی و مسائل اجرایی و عملکردی وزر ا است ... وزرا هم باید ارتباط شان با نمایندگان را تقویت کنند
